Nadchodzi taki czas, kiedy mali chłopcy i małe dziewczynki ukradkiem wyglądają przez okno. Pytają czy on już był? Czy przeczytał mój list? Dla nich zaczyna się okres magii pełnej pracowitych elfów, szybkich reniferów i wciąż wyczekiwanego, białego śniegu. Najważniejszy jest jednak On. Święty Mikołaj!
Ukradkiem zagląda do każdego okna, patrzy na bawiące się dzieci i z uśmiechem notuje coś w swoim tajemniczym notesie. Czasem nie jest zadowolony. Marszczy czoło i kręci głową. Daje znak swojemu najstarszemu pomocnikowi – elfowi Rufusowi, a on bez słowa podlatuje do rodziców i długo szepcze mamie do ucha. Ona słucha i rozumie. Dzieci muszą być grzeczne. Jej pociecha również.
Podczas tych podróży Święty Mikołaj zbiera listy. Są ich miliony. Jedne są wetknięte w okienne ramy, inne leżą na wewnętrznych parapetach – wtedy musi wchodzić przez komin albo prosić elfy, aby przecisnęły się przez dziurkę do klucza. Czasem koło listu zastaje talerz pełen łakoci i mleko. Dzieci wiedzą, że dzięki niemu jego broda zachowuje śnieżną biel. Z uśmiechem wszystko zjada i wypija. Na pożegnanie zawsze głaszcze śpiące maluchy. Potem wsiada do sań, które ciągną renifery pod wodzą dzielnego Rudolfa i leci dalej. Wraca do swojego, pokrytego śniegiem domu, w dalekiej Laponii. Tam dokładnie czyta wszystkie listy i przekazuje je elfom. Te pracują już od dawna w wielkiej hali pachnącej cynamonem i nadchodzącymi świętami. Po to, by spełnić każde dziecięce marzenie
***
Kiedyś mocno wierzyłam w ten świat. Dzisiaj odkrywam go na nowo w oczach mojego synka. Wczoraj autentycznie wzruszyłam się, patrząc na jego taniec radości. Na taki stać tylko dziecko. Odkrył właśnie, że list do Mikołaja zniknął, mleko również a na talerzu zostały same okruszki. Patrzyłam na niego i zastanawiałam się jak długo będzie jeszcze tak mocno wierzył, w ten świąteczny czas, pełen magii?
